پزشکی هسته ای چیست؟
پزشکی هسته‌ای شاخه ای از علم پزشکی است که در حوزه تصویربرداری پزشکی، فیزیک پزشکی و پرتونگاری مولکولی کاربرد دارد. در پزشکی هسته‌ای از رادیوداروها و رادیو ایزوتوپ‌ها برای تشخیص و درمان انواع بیماری‌ها نظیر سرطان‌ها استفاده می‌شود
ویژگی بارز پزشکی هسته‌ای در ایجاد تصاویر فرایندها و عملکردهای متابولیکی اعضای مختلف بدن است. این در حالی است که سایر روش‌های تصویربرداری مانند سی تی اسکن و ام آر آی تنها قادر به ارائه اطلاعات ساختاری و آناتومیکی بدن هستند.
در پزشکی هسته‌ای ابتدا رادیوداروی مخصوص هر عضو بدن، با یک ماده رادیواکتیو مخصوص ترکیب می‌شود در نتیجه دارو نشان‌دار می‌شود. سپس این ترکیب نشان‌دار شده با ماده رادیواکتیو، به بدن بیمار تزریق می‌شود تا در عضو مورد نظر تجمع پیدا کند. پس از این فرایند، با استفاده از دوربین‌های تصویربرداری، تصاویری از عضو مورد نظر به دست می‌آید که عملکرد آن را نشان می‌دهند.
نکاتی که باید در پزشکی هسته ای مورد توجه قرار گیرد
- رادیوداروهای تزریقی به بیمار معمولا حساسیت‌زا نیستند.
- زنان باردار و کودکان نباید به عنوان همراه بیمار در بخش پزشکی‌هسته‌ای حضور داشته باشند.
- اسکن‌هسته‌ای زنان باردار ممنوع است و تنها با نظر متخصص پزشکی هسته‌ای قابل انجام است.
- در بخش پزشکی هسته‌ای میزان هر نوع رادیودارویی که به بیمار تزریق می‌شود، مشخص است و برای بیمار ضرری ندارد.
- با توجه به تزریق رادیودارو به بدن بیمار، منبع پرتودهی بدن بیمار است و دستگاه تنها پرتوهای ساطع شده را دریافت می‌کند.
- پس از تزریق رادیودارو بیمار باید فاصله یک الی سه متری را با پرسنل بخش، زنان باردار و کودکان زیر7 سال به مدت 24 ساعت حفظ کند